Facebook
Month lipiec 2020
Nie wszyscy znacie Ewę, więc muszę Wam ją krótko przedstawić. Ewa jest fajna. Jest normalna. To tak pojemne słowo, a dla mnie w gruncie rzeczy znaczy jedno – mogę się przy niej czuć swobodnie. Nie udawać, że żyję i wyglądam… Continue Reading →
Proszę wstać! Sąd idzie! Najsurowszy na Ziemi. Gapa ze mnie, wiecie? Chyba nigdy w życiu nie zgubiłam pieniędzy i niczego wartościowego. Przynajmniej bardzo chcę w to wierzyć. Tymczasem… Jak mówią, szczęśliwi czasu nie liczą. A ja powiem – czasu… Continue Reading →
Kiedy dorastasz, myślisz, że nikt Cię nie rozumie… Kiedy dorastasz, inni obok Ciebie zdają się mówić obcym językiem… Ich problemy nie są Twoimi, a Twoje – no cóż, dla nich zupełnie nie istnieją. Szukasz akceptacji w różnych miejscach i tam,… Continue Reading →
Jadę samochodem. Jadę prosto przed siebie, a łzy zaczynają napływać mi do oczu. Jest ich coraz więcej, tak że powoli zakrywają obraz przed moimi oczami. Najpierw przyspieszam, ale po chwili stwierdzam, że jednak lepszym rozwiązaniem będzie, jeśli się na chwilę… Continue Reading →
Kiedy zaczynasz pracę z osobami autystycznymi lub z innymi zaburzeniami, nic o nich nie wiesz. Piszę tak, bo uważam, że żadna wiedza teoretyczna nie zastąpi praktyki. Poznajesz te osoby stopniowo, ich przyzwyczajenia, nawyki, to co lubią i to co je… Continue Reading →
„Żałuję, że nie miałam takiej nauczycielki, ale powiedziałam jej, że w tej szkole się marnuje. Że powinna iść do dużej firmy. (…) Po co harować za marne grosze? Użerać się z dzieciakami, gdy angielski ma się w jednym palcu? Stać… Continue Reading →
I choć „to niemożliwe, ale istnieje jakieś później.” Później, które nie jest już przeszłością… Czujesz się sam. Niezrozumiały. Samotny, choć przecież sam stronisz od ludzi. Nie możesz spać spokojnie. Nie umiesz żyć normalnie. Tak jak to było PRZED. Wspomnienia trzymają… Continue Reading →