Facebook
Page 7 of 9
Patrzysz w lustro i co widzisz? Możesz wyglądać nieidealnie lub nawet kiepsko (cokolwiek to znaczy), a pomimo tego czuć się ze sobą dobrze. Możesz też mieć super wymiary i ich nie dostrzegać, choć z pewnością zauważą to inni dookoła Ciebie……. Continue Reading →
Nie wszyscy znacie Ewę, więc muszę Wam ją krótko przedstawić. Ewa jest fajna. Jest normalna. To tak pojemne słowo, a dla mnie w gruncie rzeczy znaczy jedno – mogę się przy niej czuć swobodnie. Nie udawać, że żyję i wyglądam… Continue Reading →
Proszę wstać! Sąd idzie! Najsurowszy na Ziemi. Gapa ze mnie, wiecie? Chyba nigdy w życiu nie zgubiłam pieniędzy i niczego wartościowego. Przynajmniej bardzo chcę w to wierzyć. Tymczasem… Jak mówią, szczęśliwi czasu nie liczą. A ja powiem – czasu… Continue Reading →
Kiedy dorastasz, myślisz, że nikt Cię nie rozumie… Kiedy dorastasz, inni obok Ciebie zdają się mówić obcym językiem… Ich problemy nie są Twoimi, a Twoje – no cóż, dla nich zupełnie nie istnieją. Szukasz akceptacji w różnych miejscach i tam,… Continue Reading →
Jadę samochodem. Jadę prosto przed siebie, a łzy zaczynają napływać mi do oczu. Jest ich coraz więcej, tak że powoli zakrywają obraz przed moimi oczami. Najpierw przyspieszam, ale po chwili stwierdzam, że jednak lepszym rozwiązaniem będzie, jeśli się na chwilę… Continue Reading →
Kiedy zaczynasz pracę z osobami autystycznymi lub z innymi zaburzeniami, nic o nich nie wiesz. Piszę tak, bo uważam, że żadna wiedza teoretyczna nie zastąpi praktyki. Poznajesz te osoby stopniowo, ich przyzwyczajenia, nawyki, to co lubią i to co je… Continue Reading →
„Żałuję, że nie miałam takiej nauczycielki, ale powiedziałam jej, że w tej szkole się marnuje. Że powinna iść do dużej firmy. (…) Po co harować za marne grosze? Użerać się z dzieciakami, gdy angielski ma się w jednym palcu? Stać… Continue Reading →
I choć „to niemożliwe, ale istnieje jakieś później.” Później, które nie jest już przeszłością… Czujesz się sam. Niezrozumiały. Samotny, choć przecież sam stronisz od ludzi. Nie możesz spać spokojnie. Nie umiesz żyć normalnie. Tak jak to było PRZED. Wspomnienia trzymają… Continue Reading →
„Ta historia jest prawdziwa: Tata rzadko w domu bywa, Na czekaniu mi upływa Cały dzień. Ciągle w drodze albo w biurze, Zawsze długo albo dłużej, Nieuchwytny jak na murze Szary cień. Ja rozumiem, co porabia, Że pracuje, że zarabia, Że… Continue Reading →
Nie lubię się chwalić. Nie lubię i nie umiem. Choć teraz akurat nadarzyła się taka sytuacja, że musiałam. Ale trudne to jest. Kiedy jesteś skromny, to nie chcesz tego robić. Lub kiedy nie masz takiej potrzeby. Ale to nie oznacza,… Continue Reading →