Dzieciństwo – ważny początek

„Zdolność do kochania stanowi rdzeń sukcesu ludzkości. (…) Odizolowani i rozdzieleni jesteśmy słabi.” Sposób, w jaki nas kochano, tulono i troszczono się o nas, kiedy byliśmy mali, wpływa na nas bardziej niż cokolwiek innego. Kształtuje nas.

Kiedy miejsce troski, miłości i tulenia zastępuje zaniedbanie, skrajna bieda, przemoc lub inne nadużycia, dochodzi do traumy rozwojowej, która na stałe zapisuje się w ciele i mózgu dziecka. Wpływa ona na całe jego późniejsze życie, odciska silne piętno….

„Ślad pozostawiony w każdym człowieku przez traumatyczne doświadczenie jest unikalny jak odcisk palca.”

Trauma

„Trauma zostawia cię w ruinie. Musisz odbudować swój wewnętrzny świat. Elementem tej odbudowy, czyli procesu zdrowienia, jest powracanie do roztrzaskanej skorupy (…), przesiewasz gruzy, szukając tego, co pozostało – odłamków siebie. (…) Kiedy tak odwiedzasz kawałek po kawałku ruinę, znajdujesz w niej znajomy kawałek i zabierasz go ze sobą do nowego, bezpieczniejszego miejsca w zmienionym już pejzażu. Budujesz nowy obraz świata. To trwa. I wymaga wielu wizyt w ruinach.”

Ale jest możliwe.

Łatwiej jest zdrowieć, gdy masz dookoła siebie innych.

Relacje i więzi

Kiedyś ludzie wychowywali się w wielopokoleniowych rodzinach, dziś wielu z nas mieszka w pojedynkę. Jesteśmy głodni relacji, a z drugiej strony nasze dzieci dorastają w środowiskach ubogich w kontakt z drugim człowiekiem, rozmowę, fizyczny dotyk i ciepło emocjonalne. Żyjemy w świecie technologii, za którą próbujemy nadążyć.

Jednak czy tego tak naprawdę nam potrzeba…?

Mądrość posttraumatyczna 

„Wybaczanie jest porzucaniem nadziei, że przeszłość mogła być jakakolwiek inna. Ale nie możemy ruszyć do przodu, jeśli dalej trzymamy się bólu z przeszłości. (…) Wybacz sobie, wybacz im. Wyjdź ze swojej własnej historii i wkrocz na ścieżkę przyszłości.”